OPOWIEŚCI WĘDROWNE

Jakiż zachwyt i błogość musiał poczuć pierwszy człowiek, który okiełznał ogień - ogrzał się przy nim i przyrządził na nim gorący napój lub strawę. Ciepło ogarnęło go nie tylko z zewnątrz, ale i od środka, nie było to tylko ciepło ciała, ale zapewne też duszy. Tak, ogień potrafi ogrzać ciało, myś…

Moje najwcześniejsze wspomnienie związane z dniem Wszystkich Świętych to rodzinne spotkania przy grobie wuja Jana, męża cioci Weronki. Prawie go nie pamiętam za życia. Gdzieś w zakamarkach wspomnień majaczy mi postać wysokiego, postawnego mężczyzny, który bierze mnie na ręce i podrzuca w górę. Ja ś…

Gdy wędruję, proza życia ustępuje poezji Natury. W niej wszystko może być niedopowiedziane, a mimo to prawdziwe, bo czyż rzeki, lasy, chmury mogą kłamać? Ciągnie mnie ostatnio nad rzeki. Lubię przyglądać się ich brzegom, nurtowi, wodzie, próbując przebić się wzrokiem przez jej powierzchnię, aż do d…