A jednak to miłe – rodzinne spotkania

Z natury jestem samotnikiem, a jednak dziś, podczas świątecznego spotkania u wujostwa na wsi pomyślałam, że jednak to miłe takie rodzinne spotkania.

Miłe jest tak po prostu posiedzieć razem, porozmawiać, powspominać, zjeść wspólnie posiłek, nigdzie się nie spiesząc. Miłe jest tak popatrzeć, jak rosną nowe pokolenia i cieszyć się jeszcze obecnością tych, których czas szczególnie dotyka.

Na szczęście lubimy się i szanujemy i nie dzielą nas polityczne swary, choć jakieś tam różnice w poglądach występują.

Dziś to był dobry, rodzinny czas. Nie byłabym jednak sobą, gdybym nie znalazła choć chwili na to, by pójść na spacer w teren.

Zresztą to jest moje miejsce, moje zacisze, moje, bo wkrótce tam zamieszkam. Na moim końcu świata, w mojej krainie w otoczeniu pół, łąk i lasów. A tak wyglądało dziś: