Dlaczego ćmy lecą do światła? Do końca nie wiadomo. Jedna z teorii wskazuje, że ćmy, jako tzw. motyle nocne, rozwinęły w drodze ewolucji mechanizm nawigacji w oparciu o… światło.
Pozornie wydaje się to sprzeczne, bo jak to – noc i światło? A jednak! Ta „sprzeczność” wynika z tego, że inny jest zakres ciemności i światła dla nas, ludzi, a inny dla wielu zwierząt, dla których wystarczy np. światło gwiazd, by noc wcale nie była taką ciemnością.
Tak być może jest u ciem, dla których światło emitowane przez gwiazdy mogą być punktem odniesienia w ich „lotniczej” nawigacji. Takim świetlnym punktem odniesienia, jakie mogą pojawić się w nocy, będą też sztuczne źródła światła, np. żarówki. A że ćmy nie odróżniają światła gwiazdy od światła żarówki, bo światło, to światło, więc lecą ku niej, jak ta ćmy ?.
Tym razem jednak przyłapałam ćmę nie na ślepym leceniu do żarówki, ale na buszowaniu tuż przed zmierzchem w zaroślach. Choć paśnik zmiennik, zwany też zwyczajnym (Epirrhoe alternata), bo o nim mowa, jest pospolity i liczny, jakoś nie zwróciłam wcześniej na niego uwagi. A przecież w tej swojej pospolitości, jak przystało na nocnego motyla, jest piękny!
Żyje sobie w lasach, ogrodach, na ugorach i w zaroślach. Chętnie zagląda też na polany i tereny ruderalne. Jego czas na latanie trwa kilka miesięcy – od kwietnia do października – i w tym czasie musi zdążyć wydać dwa pokolenia, by zapewnić sobie przetrwanie jako gatunku.
By móc unieść się w kwietniu na skrzydłach, paśnik zimuje jako poczwarka w oprzędzie, zakopując się płytko w ziemi lub w ściółce leśnej. A na wiosnę rozwija skrzydła! I spójrzcie, czyż nie jest piękny?
