„Prywatne życie łąki” Johna Lewis-Stempela [książka]

Mogę jedynie opowiedzieć o tym, co czułem. Jak to jest pracować na łące i obserwować ją, czując łączność ze wszystkim, co żyje tam teraz lub żyło kiedyś – pisze we wstępnie John Lewis-Stempel, autor książki „Prywatne życie łąki”.

Książkę tę czytałam w trudnym dla mnie czasie – z powodu pewnych okoliczności, na które zupełnie nie miałam wpływu, czułam się jak w więzieniu. Wydawało mi się, że sytuacja jest bez wyjścia i utkwię w niej już na zawsze. By przetrwać ten czas, szukałam wyjścia „zastępczego” – wieczorami i nocą było nim czytanie. I wtedy sięgnęłam po „Prywatne życie łąki”.

Książkę zakupiłam już wcześniej, ale stała na półce w kolejce do czytania i widać czekała na swój czas, by mnie przyciągnąć do siebie. Przyciągnąć i wciągnąć. Tak, dałam się wciągnąć Autorowi w łąkę i dzięki temu mogłam poczuć się wolna, zapominając na chwilę o moim życiu, a poznając jej życie.

Jak się okazuje, życie łąki potrafi być niezwykle intrygujące, pełne emocji, relacji, wydarzeń zabawnych, jak i tragicznych. Bo jak to życiu gdzie narodziny przeplatają się ze śmiercią, po zimie przychodzi wiosna, a po deszczu wychodzi słońce.

Autor w niezwykle przystępny, dowcipny i zarazem refleksyjny sposób, w dodatku oparty na wnikliwej obserwacji, opisuje różne rośliny i zwierzęta tworzące łąkowy świat. Każde z nich jest na swój sposób bohaterem łąkowego życia, w którym nic nie dzieje się przypadkiem, wszystko jest potrzebne i ma swoje konsekwencje. Wszystko też dzieje zgodnie z rytmem Natury.

Jakże daleko odszedł o niej człowiek – pomyślałam, czytając tę książkę – i jak bardzo potrzebuje do niej powrotu, choćby takiego, by zanurzyć się w łąkę i dostrzec świat, który doskonale radzi sobie bez nas, świat, który nie kręci wokół nas, ludzi, świat, w którym w pozornym chaosie jest wielki porządek rzeczy.

Jeśli chcesz zajrzeć w inny świat, który Cię zachwyci swoją prawdziwością, sięgnij po „Prywatne życie łąki” Johna Lewis-Stempela, pozwól się wprowadzić Autorowi w zakamarki traw, zajrzyj z nim do lisiej nory, wsłuchaj w śpiew ptaków, a potem idź na łąkę i poznaj ją osobiście. I poznawaj ją ciągle, po prywatne życie łąki to niekończąca się historia.

John Lewis-Stempel