Wrzesień był pochmurny i deszczowy, dni słonecznych było niewiele i jakoś tak upłynął mi nad wyraz szybko. Nie zdążyłam się nim nacieszyć ani początkiem jesieni.

Dlatego październik planuję przeżyć zdecydowanie bardziej uważnie i sycić się każdą chwilą, a dziś okazji ku temu było wiele. Pogoda był piękna, słoneczna, mimo wiatru ciepło, wzięłam więc podręczny plecak i ruszyłam na kilka godzin do pobliskiego lasu. 

Choć mieszkam w mieście, to w takiej dzielnicy, że w ciągu 20 minut piechotą już przekraczam bramę lasu. Za każdym razem gdy wchodzę do niego, nabieram głęboko powietrza i prostuję plecy. To taki mój mały rytuał, który sprawia, że czuję się cudownie wolna. Tak było i dziś.

Znam te ścieżki dobrze, a jednak wciąż odkrywam je na nowo. Jesień temu sprzyja, jej barwy potrafią niemal całkowicie zmienić oswojony obraz na zupełnie inny.

Tak, jesieni w tych wszelkich żółcieniach, czerwieniach, fioletach,  brązach bardzo jest do twarzy.

Uwielbiam jesień i będę się nią sycić do granic możliwości 😁.


 

Wędruję, piszę i fotografuję, by oswajać przemijanie i inspirować do wędrówek, gdyż każdy czas jest dobry, aby ruszyć w świat. “Opowieści Wędrowne” to blog o tym, co możesz znaleźć, będąc w drodze.

Subscribe
Powiadom o
guest

0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments