Ciało me w biel porcelany zaklęte otwiera całą swą kruchą duszę,, oczekując gorącego wypełnienia napojem, po którym świat poruszysz tak lekko – jakby od niechcenia.Bogumiła Kempińska-Mirosławska, wiersz FILIŻANKA z tomiku 'Życie niedokończone'

ŻYCIE NIEDOKOŃCZONE

Gdy w 2003 roku ukazał się mój pierwszy tomik wierszy „Życie niedokończone”, byłam zaledwie kilka miesięcy po dokonaniu się ważnej zmiany w moim życiu. Coś się skończyło, inne zaczynało.

W nocie odautorskiej pisałam wówczas tak:

Oddaję do Waszych rąk część mojego świata, zamkniętego w słowach tych kilkudziesięciu wierszy. Świat ten powstawał przez kilkanaście lat i różne są jego barwy, tak jak różnie układało się moje życie. „Życie niedokończone” to wiele za mną, ale i wiele przede mną, to ta część mnie, która doświadczyła zarówno smaku radości, jak i smutku, lęku i odwagi, obojętności i pasji, buntu i pokory, grzechu i niewinności.Nota odautorska, Życie niedokończone

Dziś, gdy z perspektywy czasu czytam swoje wiersze, to widzę, że choć klimat czasów jest teraz zupełnie inny i ja też się zmieniłam, to poezja tomiku ŻYCIE NIEDOKOŃCZONE jest pozaczasowa.

Myślę też, że choć wiersze w nim zawarte miewają osobisty charakter, to mogą być też źródłem odnalezienia się każdego czytelnika w zawartych w strofach emocjach. Bo czyż miłość, zdrada, rozczarowanie, przemijanie, tęsknota, namiętność, nie mają uniwersalnego dla każdego człowieka charakteru?

Z OPINII O „ŻYCIU NIEDOKOŃCZONYM”

„Życie niedokończone” to poezja kobieca, ale bez makijażu, dlatego jej twarz jest tak prawdziwa…Agata Madej

Wiele żyć w jednej książce. Poezja emocjonalna aż do trzewi, ale nie ekshibicjonistyczna. Porusza wrażliwe struny serca i duszy, choć czasem wcale nie chciałoby się usłyszeć wydawanych przez nie dźwięków. Czasem chciałoby się zapomnieć, jak życie niedokończone…Małgorzata Karasińska

Nie znam się na poezji, ale znam się na życiu. To, zawarte w tych wierszach, jest prawdziwe aż do głębi… Tadeusz Miklas