Skip to content

OPOWIEŚCI WĘDROWNE | Blog

Zacznij tu!
Blog
Fotogaleria
O mnie
- Moje publikacje
- Moje książki
  - Chimera
  - Przemiany
Kontakt

Szukaj

Poprzednie zdjęcie

Następne zdjęcie

Cmentarz wojenny w lesie wiączyńskim

Posted on 19 sierpnia 202119 sierpnia 2021

Rezerwat Wiączyń

Full size 2560 × 1707

Nawigacja wpisu

Published inRezerwat Wiączyń [Wędrówki przez Łódzkie #2]

Subscribe

Login

Powiadom o

Label

Imię*

E-mail*

Website

Label

Imię*

E-mail*

Website

0 komentarzy

Inline Feedbacks

View all comments

Fanpage

Inspiracje

Życie jest wędrówką, życie jest opowieściąFilovera

O mnie

Wędruję, piszę i fotografuję, by oswajać przemijanie i inspirować do wędrówek, gdyż każdy czas jest dobry, aby ruszyć w świat. “Opowieści Wędrowne” to blog o tym, co możesz znaleźć, będąc w drodze.

Kategorie

DROGI I BEZDROŻA
TU, GDZIE ŚPIĄ ZEGARY
WĘDRUJ I BĄDŹ ZDRÓW
ZMYSŁY I ROZMYŚLANIA

Najnowsze wpisy

Bajeczka o trzech kaczkach-kwaczkach i czwartej, która pamiętała, że ma skrzydła

KategorieTU, GDZIE ŚPIĄ ZEGARYPosted on 23 września 202123 września 20210 komentarzy

Bajeczka o trzech kaczkach-kwaczkach i czwartej, która pamiętała, że ma skrzydła

Rezerwat Wiączyń [Wędrówki przez Łódzkie #2]

KategoriaDROGI I BEZDROŻAPosted on 19 sierpnia 2021

Rezerwat Wiączyń [Wędrówki przez Łódzkie #2]

FOTOGALERIA już otwarta!

KategoriaZMYSŁY I ROZMYŚLANIAPosted on 16 sierpnia 202116 sierpnia 2021

FOTOGALERIA już otwarta!

KategoriaZMYSŁY I ROZMYŚLANIAPosted on 15 sierpnia 2021

Gniazdo

Top 5

Puszcza Niepołomicka: wygoda i bezpieczeństwo
Chwila #2. Podglądanie
O tym, co się pojawia, kiedy ktoś niknie - Marek Bieńczyk, "Kontener" [książka]
Mielno po sezonie i duch peerelu
Łódzkie. Kraina 7 parków krajobrazowych

Najczęściej komentowane

Sentymentalna podróż rogowską wąskotorówką

Sentymentalna podróż rogowską wąskotorówką

KategorieDROGI I BEZDROŻAPosted on 10 lutego 201930 września 202027 komentarzy

Wyrusz w drogę i znajdź w sobie szczęśliwe dziecko

KategoriaZMYSŁY I ROZMYŚLANIAPosted on 6 grudnia 201931 maja 2020

Wyrusz w drogę i znajdź w sobie szczęśliwe dziecko

Pomóż mi poznać Twój Kraków

KategoriaDROGI I BEZDROŻAPosted on 3 grudnia 20199 sierpnia 2020

Pomóż mi poznać Twój Kraków

Gdy Syberia woła – przyjdź!

KategoriaDROGI I BEZDROŻAPosted on 1 lutego 202028 marca 2021

Gdy Syberia woła – przyjdź!

Udostępnij

NewsLetter Opowieści Wędrowne

Jeśli zapiszesz się na Newsletter, przywędruje on do Ciebie z lekkością, niosąc wieści, co nowego na blogu. Bądź na bieżąco!

Imię lub Imię i Nazwisko

Email

Przechodząc dalej, akceptujesz politykę prywatności

Instagram

Dziś ważny dzień - zaczynam ostatni tydzień za

Dziś ważny dzień - zaczynam ostatni tydzień zamieszkiwania w miejscu, gdzie spędziłam ostatnie 28 lat, czyli połowę swojego życia. Najbliższy rok to będzie czas pomiędzy dawnym a nowym miejscem i czas budowania. Widzicie między drzewami te jasnozielone prześwity łąki? Tam, za tymi drzewami, mam nadzieję, że już za rok, stanie mój mały, przytulny domek. Domek, z którego okien będę widzieć łąki i lasy i całe ich naturalne bogactwo. Domek, w którym będzie pachnieć ziołami i będą trzaskać palące się w kominku polana. Domek, w którym leniwie będzie płynął czas, a słowa będą układać się w opowieści. Mój domek, moje miejsce, moja ostoja, moja historia. #mojemiejsce 💚💚💚 #domek #mójdomek #przeprowadzka #zmiana #życiowezmiany #zmianywżyciu #OpowieściWędrowne

Jest taki fragment lasu na Brusie, w którym ile r

Jest taki fragment lasu na Brusie, w którym ile razy by nie być, nie ważne o jakiej porze dnia i roku, zawsze jest cisza. Nie zaśpiewa tam żaden ptak, w poszyciu nie szeleści żadne zwierzątko. Zupełnie nic. Nawet wiatr, mam wrażenie, zagląda tam rzadko i cichaczem szybko zwiewa. W lesie tym są powykręcane drzewa, które rosnąc, jakby oglądały się za siebie. Te, których żywot dobiegł końca, cichutko sobie próchnieją, nawet liść szumem nad nimi nie zapłacze. Cisza, cisza, cisza...taka, w której nie czuje się nic. Pustka.
#OpowieściWędrowne #las #pustka #cisza #ciszawlesie #powykręcanedrzewo #wędrówkipolesie #wędrowanie #dziwnylas

Czy widzisz przemykającą ukradkiem między drzew

Czy widzisz przemykającą ukradkiem między drzewami zwiewną postać kobiety? Nie? A ja tak. Bo co przeszkadza, by je ona tu, w tym ogrodzie, była? Nic. Wystarczy, że ją sobie wyobrazisz w tej kipieli zieleni. Bo tajemnicze ogrody pobudzają wyobraźnię, nie tylko zmysły.
#tajemniczyogród #wyobraźnia #zmysły #zmysłyirozmyślania #OpowieściWędrowne #drzewa

Wystarczyło wsiąść w Łodzi do pociągu, po ki

Wystarczyło wsiąść w Łodzi do pociągu, po kilkunastu minutach wysiąść w Bedoniu i ruszyć na północ w kierunku wiączyńskiego lasu, gdzie znajduje się rezerwat przyrody Wiączyń i zatopić się w bukowym lesie.
_____
Więcej o wiączyńskim rezerwacie przyrody znajdziesz na moim blogu #OpowieściWędrowne (link do strony w Bio), we wpisie "Rezerwat Wiaczyń. Wędrówki przez Łódzkie #2".
#rezerwatprzyrody #rezerwatwiączyn #forestphotography #forest #wędrowanie #las #wędrówkiprzezłódzkie #bukowylas

Czas nadszedł 🌿💙💚 #pomysł #czas #zmiana

Czas nadszedł 🌿💙💚 #pomysł #czas #zmiana #OpowieściWędrowne

Tajemne przejście do jarzębinowej krainy 😊 #j

Tajemne przejście do jarzębinowej krainy 😊 #jarzębina #koralejarzębiny #las #fotografialeśna #magialasu #OpowieściWędrowne

Leżałam na ziemi. Oko uzbrojone w obiektyw apara

Leżałam na ziemi. Oko uzbrojone w obiektyw aparatu zaglądało między źdźbła. Prawo, lewo, prawo lewo - falowały trącane tchnieniem wiatru, migotały skąpane świetlną smugą, puszczając do mnie oko. I wołały - zapachem i cykaniem świerszczy - wejdź, zajrzyj, oto nasz świat. Leżałam na ziemi wśród traw. Przymknęłam oczy. Falowałam...
____
Ps. Dla pewności wyjaśniam - tu chodzi o trawy, nie o trawkę 😂.
#OpowieściWędrowne
#trawy #las #leśneścieżki #leśnafotografia #OpowieściWędrowne #podglądanielasu #podglądamświat #podglądamświatprzyrody #przyroda

Gdy byłam dzieckiem, jazda tramwajem linii 41 z P

Gdy byłam dzieckiem, jazda tramwajem linii 41 z Pabianic (gdzie mieszkałam) do Łodzi (np. na zakupy do popularnego wówczas domu handlowego UNIVERSAL), była niczym podróż, w trakcie której przemykają przed oczami oswojone, a przez to jakby niezauważalne już obrazy miejsc, i zastępują je inne, jakże przykuwające uwagę przez swą obcą świeżość.
🌿
Jadąc tak tym tramwajem, zawsze chciałam usiąść, by być tuż przy oknie i z nosem do niego przylepionym i z szeroko otwartymi oczami przyglądać się mijanym, jak w kalejdoskopie, widokom. Ot, po prostu, drzewom, domom, krzakom, starym, nie wiadomo czemu służącym zabudowaniom i rozlewającym się między nimi plamom nieba.
🌿
W sumie, patrząc z perspektywy czasu, nie było w tych widokach nic nadzwyczajnego. Łódź przecież, będąca od Pabianic w odległości zaledwie 40 minut drogi tymże tramwajem, nie była na końcu świata – jadąc, nie mijało się ani gór, ani mórz, ani jezior, czy oszałamiających rzek.
🌿
A jednak była to zawsze w jakiś sposób wyjątkowa podróż, w której między tymi mijanymi domami i drzewami wędrowały moje dziecięce myśli – gdzieś ku dali i nieznanej jeszcze przyszłości – i pojawiała się ekscytacja jedną z nich: ach, jak będzie cudownie, gdy będę dorosła i zobaczę, co jest za tymi domami i drzewami. Tam, gdzieś, daleko. 👇
__________
Więcej o tej wędrówce tu i kiedyś - porażce na scenie, łzach, gdy kosmita woła Home, podwórkowym teatrzyku i innych inszościach 😁 przeczytasz na moim blogu #OpowieściWędrowne (link w Bio) we wpisie "Pabianickie wędrówki, czyli tyle dróg". 😊 Zapraszam! 💚🌿
#Pabianice #wędrowanie #wspomnienia #teatrzyk #kino #park #dobrzynkapabianice #dobrzynka #dzikość

Gdy wczoraj spacerując wokół stawów w Arturów

Gdy wczoraj spacerując wokół stawów w Arturówku, patrzyłam w kojąco zielone, ale zarazem pomarszczone od muśnięcia wiatru lustro wody, w którym odbicia tego, co dookoła, stają się niewyraźne i zmienne, pomyślałam, że obecnie moje życie bardzo je przypomina.
🌿
Jest w nim nadzieja, ale też niepokój, jest chęć zmiany i wypłynięcia na inne wody, ale też pragnienie stabilizacji na bezpiecznym brzegu, jest zaciekawienie tym, co za horyzontem, ale też obawa, czy kierunek jest właściwy. I jest tak dlatego, gdyż jestem pomiędzy. Pomiędzy tym, co dotychczas było moim życiem, a tym, co nim będzie.
🌿
Jestem pomiędzy nie tylko metaforycznie, ale i dosłownie – zmieniam miejsce zamieszkania. Wiem, skąd się wkrótce wyprowadzam, ale nie wiem jeszcze dokąd, bo wciąż zadaję sobie pytanie – gdzie jest moje miejsce? Tak, to może wydawać się dziwne, bo niedawno skończyłam 56 lat i w tym wieku powinnam już to wiedzieć. Ale to nie jedyna “dziwność”, która jest teraz moim udziałem.
🌿
Być może jeszcze dziwniejsze jest to, że z dotychczasowego miejsca zabieram tylko książki, pamiątki, kilka ciuchów, sprzęt fotograficzny i wędrówkowy, ulubiony koc, łóżko, fotel, stolik i może jeszcze kilka bardzo osobistych drobiazgów. Cała reszta, która dotychczas tworzyła moje otoczenie, idzie na sprzedaż lub rozdanie.
🌿
To nie jest pierwszy raz. Już raz tak zrobiłam – 28 lat temu. Opuściłam przez lata oswojone miejsce, by ruszyć w obce i znowu je oswoić. Dziś też opuszczam to, co oswojone.
🌿
Patrząc tak wczoraj w lustro wody, wypominałam tamten czas i rozmyślałam nad tym, co teraz się we mnie dzieje – ani wtedy nie była, ani dziś nie jest to zwykła i tylko przeprowadzka. Jestem w drodze pomiędzy jednym a innym miejscem, pomiędzy jednym a innym życiem – choć wciąż ta sama, to jednak inna.
🌿
Jeszcze nigdy bycie wędrowcem nie było dla mnie tak głębokim metafizycznie doświadczeniem jak teraz.
____________
Tekst jest na blogu "Opowieści Wędrowne". I tak sobie myślę, że ten blog jest w jakimś sensie moim miejscem, wirtualnym, co prawda, ale nad wyraz prawdziwym. Tu 🌿https://opowiesciwedrowne.pl/ możesz do mnie zajrzeć :-).
#miejsce #OpowieściWędrowne #życiejestwędrówką #toń #przeprowadzka #pomiędzy

Load More... Follow on Instagram

Archiwum wpisów

Archiwum wpisów

Etykiety

BAJKOPOWIASTKI CHIMERA CHWILE CZASY I ZARAZY FOTOGRAFIA HISTORIA KSIĄŻKI LAS LAS I CZAS LASOTERAPIA MIEJSKIE HISTORIE MINIATURY NOTATKI Z DROGI OPOWIADANIA OPOWIEŚCI WĘDROWNE OPOWIEŚCI Z PUSZCZY PARKI I OGRODY PARKI KRAJOBRAZOWE PEREGRYNACJE PLANY POEZJA PORADY PROZA PRZEMIANY PRZYRODA PUSTYNIA PUSZCZA PUSZCZA AUGUSTOWSKA PUSZCZA BIAŁOWIESKA PUSZCZA BOLIMOWSKA PUSZCZA KNYSZYŃSKA PUSZCZA NIEPOŁOMICKA REFLEKSJE SZLAKI ZIEMI ŁÓDZKIEJ TROPY WSPOMNIENIA WYPRAWY WĘDRÓWKI PRZEZ ŁÓDZKIE ZACZYTAJ SIĘ! ZDROWIE ZIEMIA ŚWIĘTA Z ŻYCIA LASU ŁÓDZKIE KLIMATY ŻYCIE NIEDOKOŃCZONE

Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Polityka Prywatności

Drogi i bezdroża

Rezerwat Wiączyń [Wędrówki przez Łódzkie #2]
Pabianickie wędrówki, czyli tyle dróg…
Od Przedborza do Gidel. Dzień 4. Krzętów-Gidle [NOTATKI Z DROGI]

Poradnik wędrowca

Chabry bławatki, czyli błękit z pól dobry dla oczu
Zdrowo wykąpane w lesie, czyli babskie warsztaty shinrin-yoku
7 sposobów, jak uchronić się przed psami podczas wędrowania

Tu, gdzie śpią zegary

Bajeczka o trzech kaczkach-kwaczkach i czwartej, która pamiętała, że ma skrzydła
Wyznanie Zmęczonego Czasu
Opowieść o Nijakiej. Odcinek 1: W stronę Lasu

Zmysły i rozmyślania

FOTOGALERIA już otwarta!
Gniazdo
Pomiędzy jednym a innym życiem

Regulamin sprzedaży książek
Polityka Prywatności

©2021 Opowieści Wędrowne - Bogumiła Kempińska-Mirosławska alias Filovera

Facebook
Twitter
Instagram
Email

Wyniki wyszukiwania dla:

0

0

Would love your thoughts, please comment.x

()