Skip to content

OPOWIEŚCI WĘDROWNE | Blog

Zacznij tu!
Blog
O mnie
- Moje publikacje
- Moje książki
  - Chimera
  - Przemiany
Kontakt

Szukaj

Poprzednie zdjęcie

Następne zdjęcie

Jezior Wielki

Posted on 12 stycznia 202112 stycznia 2021

Od Chechla do Kolumny. Zimowa wędrówka po lesie

Full size 2560 × 1439

Zobacz wpisy

Published inOd Chechła do Kolumny, czyli zimowy powrót do Lasu Karolewskiego

Subscribe

Login

Powiadom o

Label

Imię*

E-mail*

Website

Label

Imię*

E-mail*

Website

0 komentarzy

Inline Feedbacks

View all comments

Fanpage

Inspiracje

Życie jest wędrówką, życie jest opowieściąFilovera

O mnie

Wędruję, piszę i fotografuję, by oswajać przemijanie i inspirować do wędrówek, gdyż każdy czas jest dobry, aby ruszyć w świat. “Opowieści Wędrowne” to blog o tym, co możesz znaleźć, będąc w drodze.

Kategorie

DROGI I BEZDROŻA
TU, GDZIE ŚPIĄ ZEGARY
WĘDRUJ I BĄDŹ ZDRÓW
ZMYSŁY I ROZMYŚLANIA

Najnowsze wpisy

Pabianickie wędrówki, czyli tyle dróg…

KategorieDROGI I BEZDROŻAPosted on 25 lipca 20211 sierpnia 20212 komentarzy

Pabianickie wędrówki, czyli tyle dróg…

Pomiędzy jednym a innym życiem

KategoriaZMYSŁY I ROZMYŚLANIAPosted on 27 czerwca 202127 czerwca 2021

Pomiędzy jednym a innym życiem

Las i czas #4. Miejsce. Oswojone nie przemija?

KategoriaZMYSŁY I ROZMYŚLANIAPosted on 20 czerwca 202120 czerwca 2021

Las i czas #4. Miejsce. Oswojone nie przemija?

Chabry bławatki, czyli błękit z pól dobry dla oczu

KategoriaWĘDRUJ I BĄDŹ ZDRÓWPosted on 13 czerwca 2021

Chabry bławatki, czyli błękit z pól dobry dla oczu

Top 5

Arboretum w Rogowie i niezwykły kolcosił straszliwy
Świat Babci Zofii i wiatrowe ziele
Gdy dopadają Cię lęki lub depresja, uciekaj w las!
Chabry bławatki, czyli błękit z pól dobry dla oczu
Pustynia Wadi Rum: cisza, zamknięcie, bezczas

Najczęściej komentowane

Sentymentalna podróż rogowską wąskotorówką

Sentymentalna podróż rogowską wąskotorówką

KategorieDROGI I BEZDROŻAPosted on 10 lutego 201930 września 202027 komentarzy

Wyrusz w drogę i znajdź w sobie szczęśliwe dziecko

KategoriaZMYSŁY I ROZMYŚLANIAPosted on 6 grudnia 201931 maja 2020

Wyrusz w drogę i znajdź w sobie szczęśliwe dziecko

Pomóż mi poznać Twój Kraków

KategoriaDROGI I BEZDROŻAPosted on 3 grudnia 20199 sierpnia 2020

Pomóż mi poznać Twój Kraków

Gdy Syberia woła – przyjdź!

KategoriaDROGI I BEZDROŻAPosted on 1 lutego 202028 marca 2021

Gdy Syberia woła – przyjdź!

Udostępnij

NewsLetter Opowieści Wędrowne

Jeśli zapiszesz się na Newsletter, przywędruje on do Ciebie z lekkością, niosąc wieści, co nowego na blogu. Bądź na bieżąco!

Imię lub Imię i Nazwisko

Email

Przechodząc dalej, akceptujesz politykę prywatności

Instagram

Gdy byłam dzieckiem, jazda tramwajem linii 41 z P

Gdy byłam dzieckiem, jazda tramwajem linii 41 z Pabianic (gdzie mieszkałam) do Łodzi (np. na zakupy do popularnego wówczas domu handlowego UNIVERSAL), była niczym podróż, w trakcie której przemykają przed oczami oswojone, a przez to jakby niezauważalne już obrazy miejsc, i zastępują je inne, jakże przykuwające uwagę przez swą obcą świeżość.
🌿
Jadąc tak tym tramwajem, zawsze chciałam usiąść, by być tuż przy oknie i z nosem do niego przylepionym i z szeroko otwartymi oczami przyglądać się mijanym, jak w kalejdoskopie, widokom. Ot, po prostu, drzewom, domom, krzakom, starym, nie wiadomo czemu służącym zabudowaniom i rozlewającym się między nimi plamom nieba.
🌿
W sumie, patrząc z perspektywy czasu, nie było w tych widokach nic nadzwyczajnego. Łódź przecież, będąca od Pabianic w odległości zaledwie 40 minut drogi tymże tramwajem, nie była na końcu świata – jadąc, nie mijało się ani gór, ani mórz, ani jezior, czy oszałamiających rzek.
🌿
A jednak była to zawsze w jakiś sposób wyjątkowa podróż, w której między tymi mijanymi domami i drzewami wędrowały moje dziecięce myśli – gdzieś ku dali i nieznanej jeszcze przyszłości – i pojawiała się ekscytacja jedną z nich: ach, jak będzie cudownie, gdy będę dorosła i zobaczę, co jest za tymi domami i drzewami. Tam, gdzieś, daleko. 👇
__________
Więcej o tej wędrówce tu i kiedyś - porażce na scenie, łzach, gdy kosmita woła Home, podwórkowym teatrzyku i innych inszościach 😁 przeczytasz na moim blogu #OpowieściWędrowne (link w Bio) we wpisie "Pabianickie wędrówki, czyli tyle dróg". 😊 Zapraszam! 💚🌿
#Pabianice #wędrowanie #wspomnienia #teatrzyk #kino #park #dobrzynkapabianice #dobrzynka #dzikość

Gdy wczoraj spacerując wokół stawów w Arturów

Gdy wczoraj spacerując wokół stawów w Arturówku, patrzyłam w kojąco zielone, ale zarazem pomarszczone od muśnięcia wiatru lustro wody, w którym odbicia tego, co dookoła, stają się niewyraźne i zmienne, pomyślałam, że obecnie moje życie bardzo je przypomina.
🌿
Jest w nim nadzieja, ale też niepokój, jest chęć zmiany i wypłynięcia na inne wody, ale też pragnienie stabilizacji na bezpiecznym brzegu, jest zaciekawienie tym, co za horyzontem, ale też obawa, czy kierunek jest właściwy. I jest tak dlatego, gdyż jestem pomiędzy. Pomiędzy tym, co dotychczas było moim życiem, a tym, co nim będzie.
🌿
Jestem pomiędzy nie tylko metaforycznie, ale i dosłownie – zmieniam miejsce zamieszkania. Wiem, skąd się wkrótce wyprowadzam, ale nie wiem jeszcze dokąd, bo wciąż zadaję sobie pytanie – gdzie jest moje miejsce? Tak, to może wydawać się dziwne, bo niedawno skończyłam 56 lat i w tym wieku powinnam już to wiedzieć. Ale to nie jedyna “dziwność”, która jest teraz moim udziałem.
🌿
Być może jeszcze dziwniejsze jest to, że z dotychczasowego miejsca zabieram tylko książki, pamiątki, kilka ciuchów, sprzęt fotograficzny i wędrówkowy, ulubiony koc, łóżko, fotel, stolik i może jeszcze kilka bardzo osobistych drobiazgów. Cała reszta, która dotychczas tworzyła moje otoczenie, idzie na sprzedaż lub rozdanie.
🌿
To nie jest pierwszy raz. Już raz tak zrobiłam – 28 lat temu. Opuściłam przez lata oswojone miejsce, by ruszyć w obce i znowu je oswoić. Dziś też opuszczam to, co oswojone.
🌿
Patrząc tak wczoraj w lustro wody, wypominałam tamten czas i rozmyślałam nad tym, co teraz się we mnie dzieje – ani wtedy nie była, ani dziś nie jest to zwykła i tylko przeprowadzka. Jestem w drodze pomiędzy jednym a innym miejscem, pomiędzy jednym a innym życiem – choć wciąż ta sama, to jednak inna.
🌿
Jeszcze nigdy bycie wędrowcem nie było dla mnie tak głębokim metafizycznie doświadczeniem jak teraz.
____________
Tekst jest na blogu "Opowieści Wędrowne". I tak sobie myślę, że ten blog jest w jakimś sensie moim miejscem, wirtualnym, co prawda, ale nad wyraz prawdziwym. Tu 🌿https://opowiesciwedrowne.pl/ możesz do mnie zajrzeć :-).
#miejsce #OpowieściWędrowne #życiejestwędrówką #toń #przeprowadzka #pomiędzy

Błękitna lekkość bytu, czyli ile waży ważka

Błękitna lekkość bytu, czyli ile waży ważka 😁 #OpowieściWędrowne #ważki #nadwodą #wędrowanie #niebieskaważka #lekkośćbytu #ileważy #las #stawystefańskiego

Gdy sięgam pamięcią do dzieciństwa i wakacji u

Gdy sięgam pamięcią do dzieciństwa i wakacji u Dziadków na wsi, jednym z obrazów, jaki mam przed oczami, to złote łany zbóż poprzetykane błękitnymi plamkami chabrów. Zbierałam je, by pleść wianki albo tworzyć cieszące oczy polne bukiety.
🌿
Chabry zbierała też moja Babcia Zofia. Potem, po rozłożeniu ich na białym prześcieradle skrupulatnie je suszyła, by następnie ich delikatne jak bibułka płatki mogły trafić do słoi wypełnionych cukrem i spirytusem.
🌿
Wystawione na parapet słoje pełne chabrów i kryształków cukru pięknie wyglądały w słońcu. Przechodzące przez nie promienie zamieniały słoje w witraż, a bławatki w nalewkę. Babcia mówiła, że są dobre dla oczu. A ja, widząc tę cudowną grę świateł, jej wierzyłam, choć będąc dzieckiem, spróbować spirytusowej nalewki nie mogłam, by się o tym przekonać.
🌿
Babcia niewątpliwie miała rację. Chaber bławatek, ta popularna roślina naszych pól i łąk, m.in. zawiera antocyjany – barwniki naturalne, które poprawiają mikrokrążenie w obrębie naczyniówki i tęczówki oka oraz aktywują w siatkówce odtwarzanie rodopsyny, co może wpłynąć na poprawę wzroku.
🌿
By móc skorzystać z dobroczynnych właściwości chabrów, można robić z nich nalewki – jak moja Babcia – ale można też po prostu z ususzonych kwiatków bławatka robić napary i je pić.
🌿
Przyznaję, nie pamietam dokładnie, jakie proporcje stosowała Babcia, robiąc nalewkę, dlatego poszukałam w rożnych przepisach i znalazłam. 🌿
Po przepis zapraszam Cię na mój blog #OpowieściWędrowne do wpisu ✳️ "Chabry bławatki, czyli błękit z pól dobry dla oczu".✳️ Link do bloga w Bio. 😁
#chabry #nalewki #chaber #bławatek #przepisnanalewkę #zdrowiezpola #polnekwiaty #babcinenalewki

Podczas wędrówek bardzo boję się spotkań z ps

Podczas wędrówek bardzo boję się spotkań z psami. 😱 I wreszcie stało się to, co się stać musiało. Idąc kilka dni temu wcześnie rano z Wielgomłynów do Gidel przez Kotfin, najpierw usłyszałam szczekanie psów, a potem zobaczyłam, jak skubane trzy ujadające okrutnie sztuki jeden po drugim momentalnie przeciskają się przez dziurę w płocie i pędzą ku mnie. Moja pierwsza myśl - jestem w opałach 😯, a serce podskoczyło mi do gardła. I to był moment, miałam wybór albo wpaść w panikę, albo sobie poradzić. I co? I zdjęłam szybko torbę z ramion, w której mam dosyć ciężki sprzęt fotograficzny i zaczęłam tą torbą wymachiwać, by kundle odgonić. Gdy zauważyłam ich chwilową konsternację, nagle nabrałam skądś siły i zaczęłam, wstyd przyznać, wyzywać je, używając przekleństw. I przyznam, że wulgaryzmy bardzo mi pomogły zapanować nad lękiem. Zaczęłam być na nie wkurzona. Przypomniałam sobie też jedną z Waszych porad, by sięgnąć np. po kamień. Tak zrobiłam. I tak klnąc, jedną ręką wymachiwałam torbą, drugą rzucałam w nie kamieniami, wycofując się przy tym na bezpieczną odległość, aż wreszcie mnie zostawiły. Gdy udało mi się od nich uwolnić, poczułam zadowolenie, że poradziłam sobie i z psami, a jeszcze bardziej ze swoim lękiem. Zadowolenie było tak duże, że miałam ochotę wrócić i im dokopać 😂, ale oczywiście odpuściłam 😜. I cieszę się, że wreszcie zmierzyłam się ze swym lękiem i czuję, że mogę go oswoić. Ps. W kieszeni miałam gaz pieprzowy, ale tym razem jeszcze nie skorzystałam.
_____
Fotka dla przyjemności 😁
#psy #wędrówkipolesie #wędrowanie #atakującepsy #lękprzedpsami #złepsy #jaksobieporadzić #las

Niech ten tydzień będzie dla Was niezapomniany 😁💙💙💚
#niezapominajka #niezapominajki #fotografialeśna #fitografiakwiatowa #OpowieściWędrowne #dobreżyczenia

Fotografia leśna wciągnęła mnie tak bardzo, ż

Fotografia leśna wciągnęła mnie tak bardzo, że praktycznie zarzuciłam malowanie 🖌️. Czasem jednak mi tęskno do kredek, farb, pędzli. Może jeszcze kiedyś do nich wrócę, bo mam w głowie kilka obrazów, które chciałabym namalować. Ten pt. Cisza, będący moją nieco abstrakcyjną wizją lasu🌳, powstał 3 lata temu. Ciekawe, że wówczas jeszcze nie wędrowałam po leśnych ostępach i nawet nie miałam tego w planach. A jednak ten obraz zrodził się w mojej głowie, zupełnie, jakby był zapowiedzią nowej drogi🥾, na którą weszłam prawie 2 lata temu, a tak na dobre to rok temu. Jaki las namaluję za kilka lat?
#malowanylas #las #abstrakcjaobraz #malowanie #obrazy #abstrakcyjnylas #mójlas

To był moment. Powiał wiatr i uniósł chmurę p

To był moment. Powiał wiatr i uniósł chmurę pyłu znad biegnącej obok lasu piaszczystej drogi. Wraz z promieniami chylącego się ku zachodowi słońca, utworzył opalizującą złociście woalkę, jakby chciał zasłonić wejście do lasu. Czyżby kryły się w nim tajemnice, które lepiej poznawać w baśniach niż w życiu? A jednak weszłam w las...
#OpowieściWędrowne #tajemniczylas #wędrówkipolesie #wędrowanie #metafizykanatury #fotografialeśna #fotografiaprzyrodnicza #forestphotography #polskielasy

Las coraz mocniej mnie wciąga. Coraz bardziej zaj

Las coraz mocniej mnie wciąga. Coraz bardziej zajmuje moje myśli. Chciałabym jeszcze więcej czasu spędzać na wędrowaniu i doświadczaniu metafizyki przyrody. Na razie to niemożliwe, ale może już w przyszłym roku, jak uda się zrealizować pewien plan, który mam w głowie. Może..., oby 😁😊 #wędrowanie #lasypolskie #las #metafizykanatury #przyroda #plany #OpowieściWędrowne #planywędrowne #forestphotography #forest #trekkinginforest

Load More... Follow on Instagram

Archiwum wpisów

Archiwum wpisów

Etykiety

BAJKOPOWIASTKI CHIMERA CHWILE CZASY I ZARAZY FOTOGRAFIA HISTORIA KSIĄŻKI LAS LAS I CZAS LASOTERAPIA MIEJSKIE HISTORIE MINIATURY NOTATKI Z DROGI OPOWIADANIA OPOWIEŚCI WĘDROWNE OPOWIEŚCI Z PUSZCZY PARKI I OGRODY PARKI KRAJOBRAZOWE PEREGRYNACJE PLANY POEZJA PORADY PROZA PRZEMIANY PRZYRODA PUSTYNIA PUSZCZA PUSZCZA AUGUSTOWSKA PUSZCZA BIAŁOWIESKA PUSZCZA BOLIMOWSKA PUSZCZA KNYSZYŃSKA PUSZCZA NIEPOŁOMICKA REFLEKSJE SZLAKI ZIEMI ŁÓDZKIEJ TROPY WSPOMNIENIA WYPRAWY WĘDRÓWKI PRZEZ ŁÓDZKIE ZACZYTAJ SIĘ! ZDROWIE ZIEMIA ŚWIĘTA Z ŻYCIA LASU ŁÓDZKIE KLIMATY ŻYCIE NIEDOKOŃCZONE

Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Polityka Prywatności

Drogi i bezdroża

Pabianickie wędrówki, czyli tyle dróg…
Od Przedborza do Gidel. Dzień 4. Krzętów-Gidle [NOTATKI Z DROGI]
Od Przedborza do Gidel. Dzień 3. Stara Wieś-Krzętów [Notatki z drogi]

Poradnik wędrowca

Chabry bławatki, czyli błękit z pól dobry dla oczu
Zdrowo wykąpane w lesie, czyli babskie warsztaty shinrin-yoku
7 sposobów, jak uchronić się przed psami podczas wędrowania

Tu, gdzie śpią zegary

Wyznanie Zmęczonego Czasu
Opowieść o Nijakiej. Odcinek 1: W stronę Lasu
Miraże, czyli jasna strona Księżyca

Zmysły i rozmyślania

Pomiędzy jednym a innym życiem
Las i czas #4. Miejsce. Oswojone nie przemija?
Powrót z Puszczy Niepołomickiej

Regulamin sprzedaży książek
Polityka Prywatności

©2021 Opowieści Wędrowne - Bogumiła Kempińska-Mirosławska alias Filovera

Facebook
Twitter
Instagram
Email

Wyniki wyszukiwania dla:

0

0

Would love your thoughts, please comment.x

()