Skip to content

OPOWIEŚCI WĘDROWNE | Blog

Zacznij tu!
Blog
Fotogaleria
O mnie
- Moje publikacje
Moje książki
Kontakt

Szukaj

Poprzednie zdjęcie

Następne zdjęcie

Chimera, Bogumiła Kempińska-Mirosławska

Posted on 11 czerwca 202011 czerwca 2020

Chimera - zbior opowiadań

Full size 583 × 778

Nawigacja wpisu

Published inChimera, Bogumiła Kempińska-Mirosławska

Subscribe

Login

Powiadom o

Label

Imię*

E-mail*

Website

Label

Imię*

E-mail*

Website

0 komentarzy

Inline Feedbacks

View all comments

Inspiracje

Życie jest wędrówką, życie jest opowieściąFilovera

Fanpage

O mnie

Wędruję, piszę i fotografuję, by oswajać przemijanie i inspirować do wędrówek, gdyż każdy czas jest dobry, aby ruszyć w świat. “Opowieści Wędrowne” to blog o tym, co możesz znaleźć, będąc w drodze.

Kategorie

DROGI I BEZDROŻA
TU, GDZIE ŚPIĄ ZEGARY
WĘDRÓWKI PO HISTORII
WĘDRUJ I BĄDŹ ZDRÓW
ZMYSŁY I ROZMYŚLANIA

Najnowsze wpisy

Idź w las po odporność i pobudź swoich „killerów”

KategorieWĘDRUJ I BĄDŹ ZDRÓWPosted on 27 listopada 202127 listopada 20210 komentarzy

Idź w las po odporność i pobudź swoich „killerów”

Chwila #4. Kamienny

KategoriaTU, GDZIE ŚPIĄ ZEGARYPosted on 19 listopada 202119 listopada 2021

Chwila #4. Kamienny

Od kory wierzby do aspiryny i z powrotem

KategoriaWĘDRÓWKI PO HISTORIIPosted on 17 listopada 202117 listopada 2021

Od kory wierzby do aspiryny i z powrotem

„Kocie łby” nie są do głaskania

KategoriaTU, GDZIE ŚPIĄ ZEGARYPosted on 14 listopada 202115 listopada 2021

„Kocie łby” nie są do głaskania

Top 5

Łódzkie. Kraina 7 parków krajobrazowych
Chwila #4. Kamienny
Gdy złapie nas COVID...
Strachy na lachy w lesie Ruda-Popioły [odcinek 1]
Rezerwat Wiączyń [Wędrówki przez Łódzkie #2]

Najczęściej komentowane

Sentymentalna podróż rogowską wąskotorówką

Sentymentalna podróż rogowską wąskotorówką

KategorieDROGI I BEZDROŻAPosted on 10 lutego 201913 listopada 202127 komentarzy

Wyrusz w drogę i znajdź w sobie szczęśliwe dziecko

KategoriaZMYSŁY I ROZMYŚLANIAPosted on 6 grudnia 201931 maja 2020

Wyrusz w drogę i znajdź w sobie szczęśliwe dziecko

Pomóż mi poznać Twój Kraków

KategoriaDROGI I BEZDROŻAPosted on 3 grudnia 20199 sierpnia 2020

Pomóż mi poznać Twój Kraków

Gdy Syberia woła – przyjdź!

KategoriaDROGI I BEZDROŻAPosted on 1 lutego 202028 marca 2021

Gdy Syberia woła – przyjdź!

Udostępnij

NewsLetter Opowieści Wędrowne

Jeśli zapiszesz się na Newsletter, przywędruje on do Ciebie z lekkością, niosąc wieści, co nowego na blogu. Bądź na bieżąco!

Imię lub Imię i Nazwisko

Email

Przechodząc dalej, akceptujesz politykę prywatności

Instagram

Trzy kaczuchy się skwakały, czwartą wciąż obg

Trzy kaczuchy się skwakały,
czwartą wciąż obgadywały.
A że pióra ma nie takie,
jakieś szarobure, siakie,
głową kręci nie w tę stronę,
w którą chciałyby - rzecz jasna - one.
No i płetwy takie płaskie,
że jak pływa, to aż z plaskiem,
który słychać aż za stawem.
Lecz najgorszy jest jej kwak:
ona nie, gdy one tak, kwak-tak.
Więc postanowiły razem trzy
wygnać czwartą poza staw,
bo przynosi tylko wstyd,
a tak już nie może być,
kwak-tak nie może być! Co za wstyd!
I zaczęły dziobać ją,
a to w kuper, a to w skroń.
Won, kwa-kwa, won! - kwak-tak!
- drze się pierwsza, druga, trzecia.
Aż usłyszał je myśliwy,
który błądząc tydzień w lesie,
dotarł wreszcie nad ten staw.
A że chętkę na pieczyste miał,
chwycił flintę, wycelował:
pach, trach, ciach i kaczuchy padły trzy,
rzecz jasna trupem, nie inaczej.
Żadna więc już nie zakwacze,
że ta czwarta jakaś taka
jest pod prąd, choć nijaka, a bo pióra jakieś bure, płetwy płaskie, pływa z plaskiem, głową kręci wciąż nie tak.
Za to skrzydła ma jak ptak
i pamięta, że je ma.
Gdy myśliwy chwytał flintę,
czwarta skrzydła rozwinęła
i spokojnie odfrunęła.
Pach, ciach, trach, padły trzy.
Jaki jest z tej bajki morał?
Choćbyś nie wiem jak się trzymał w kupie, głową kręcił wciąż na tak,
gdy zapomnisz, że masz skrzydła,
zawsze znajdzie się myśliwy -
pach, ciach, trach, raz dwa, trzy,
teraz padasz ty.

#wierszyki #rymowanki #kaczki #kaczuchy #fotografiaprzyrodnicza

Akwarelowy świat - gdy jesień wita się z zimą.

Akwarelowy świat - gdy jesień wita się z zimą. #wędrowanie #lasjesienią #lasypolskie #OpowieściWędrowne

Szaro wszędzie, mokro wszędzie, co to będzie, c

Szaro wszędzie, mokro wszędzie, co to będzie, co to będzie!?
#OpowieściWędrowne #szarylas #pierwszyśnieg #wędrowanie #forestphotography #forest

Gdy wędruje po lesie, często schodzę z utartych

Gdy wędruje po lesie, często schodzę z utartych ścieżek. Wtedy jeszcze bardziej czuję, że zagłębiam się w las. Towarzyszy temu zarówno podniecająca ciekawość, co też jest tam, za drzewami, jak i niepokój, dokładnie z tego samego powodu. Ciekawość pcha mnie do odkrywania zapomnianych lub zagubionych ścieżek, niepokój chroni przed butną pewnością siebie. Bo las to las. Miejsce odprężenia, ale też tajemnic, niespodzianek i ponadczasowego ducha.
#wędrowanie #OpowieściWędrowne #las #forest #mistery #forestmistery #forestphotography #iśćwłasnądrogą

Listopadowy las wcale nie jest nudny. Delikatność nagich gałązek harmonijnie kontrastuje z siłą mocnych pni, ostrość suchych traw z miękkością wilgotnego mchu, świeżość ostatnich liści z tymi, które ją utraciły i zastygły w swej formie. A to wszystko osnute ciszą.
#listopad #las #harmonia #OpowieściWędrowne #wędrowanie #wędrówkipolesie #forestphotography #forest

Dokąd? #wędrowanie #wędrówki #lasjesienią #l

Dokąd?
#wędrowanie #wędrówki #lasjesienią #listopadowylas #leśnafotografia #forest #autumn #forestphotography #droga #leśneścieżki #leśnadroga #wgłąblasu #grotniki #listopad #jesieńwlesie

Bez światła nie ma cienia. ... #światło #cien

Bez światła nie ma cienia.
...
#światło #cienie #cień #światła #ciemność

Było to dawno, ale nie tak dawno, by nie pamięta

Było to dawno, ale nie tak dawno, by nie pamiętać, że było. Codziennie rano kupował dwie świeże bułki i gazetę w pobliskim kiosku. Czytał ją do śniadania – przynosiła wieści ze świata, karmiła obrazami miejsc, ludzi i zdarzeń, zasiewała słowami. Czytał w bezruchu, kamienny, i myślał – czy to możliwe?
Gdy po śniadaniu sprzątnął ze stołu – zawsze zostawała mu nietknięta druga bułka z masłem i konfiturą – wychodził z domu i siadywał w swoim starym ogrodzie. Nie zajmował się nim już od lat, bo i po co, dla kogo, skoro jest sam. Siadywał w bezruchu, kamienny, przymykał oczy i myślał – czy to możliwe?
🌿
Przesiadywał tak długo, na kamieniu, tuż obok pnia starego drzewa, godzinami, w słońcu i deszczu, gdy było ciepło i gdy było zimno, a nawet wtedy, gdy wiał wiatr. Słuchał go wówczas uważnie i cierpliwie, bo przynosił wieści z daleka i stąd, co bliskie. Słuchał w bezruchu, kamienny, i myślał – czy to możliwe?
🌿
Wysłuchawszy wszystkiego, co było szumem tego świata, wąską ścieżką, wśród skarłowaciałych jabłoni, pochylony, powoli, krok za krokiem wracał do domu pustego ciszą. By zabić ją, mówił: – Potrzebuję napić się teraz gorącej herbaty. Mówił i myślał – czy to możliwe.
🌿
_______
Jeśli chcesz poznać tę historię do końca, zajrzyj na mój blog #OpowieściWędrowne (link w Bio), do wpisu "Chwila #4. Kamienny".
#kamienny #życie #bajkopowiastka #proza #opowiadanie #posąg #zkamienia

Miał to być zwyczajny dzień. Rok 1757. Anglia,

Miał to być zwyczajny dzień. Rok 1757. Anglia, miasteczko Chipping-Norton w hrabstwie Oxfordshire. Pięćdziesięciopięcioletni pastor Edward Stone wybrał się na spacer po okolicy. Gdy usiadł pod drzewem, czy to odruchowo, czy wiedziony jakimś natchnieniem wziął kawałek kory wierzby do ust i ją spróbował.
🌿
Po rozgryzieniu poczuł gorzki smak, podobny do smaku kory peruwiańskiej, którą to Stone leczył swoją przypadłość. Gorzki smak? Może więc też podobnie działa? – zamyślił się pastor. A było nad czym, sprowadzana bowiem przez jezuitów kora peruwiańska zawierała skuteczną w leczeniu malarii i różnych gorączek zapalanych chininę.
🌿
Stone, będący nie tylko pastorem, ale też pasjonatem botaniki, postanowił sprawdzić, czy kora wierzby i kora peruwiańska mogą mieć podobne działanie lecznicze. Do swoich badań zebrał korę wierzby białej (Salix alba), którą suszył przez trzy miesiące w worku nad piecem piekarskim, a następnie sproszkował, uzyskując funt specyfiku. By przekonać się, czy susz z kory wierzby działa, podawał go chorym do łagodzenia różnych bólów i gorączek, łącznie pięćdziesięciu osobom.
🌿
A co było dalej, możesz się dowiedzieć z mojego tekstu pt. "Od kory wierzby do aspiryny i z powrotem". Tekst znajduje się na blogu #OpowieściWędrowne, link w Bio. Zapraszam 😁
🌿
#korawierzby #roślinylecznicze #wierzba #willow #aspiryna #historiamedycyny #historialeków #fitoterapia #phytotherapy #zdrowiezlasu

Load More... Follow on Instagram

Archiwum wpisów

Archiwum wpisów

Etykiety

BAJKOPOWIASTKI CHIMERA CHWILE CZASY I ZARAZY FOTOGRAFIA HISTORIA KSIĄŻKI LAS LAS I CZAS LASOTERAPIA MIEJSKIE HISTORIE MINIATURY NOTATKI Z DROGI OPOWIADANIA OPOWIEŚCI WĘDROWNE OPOWIEŚCI Z PUSZCZY PARKI I OGRODY PARKI KRAJOBRAZOWE PEREGRYNACJE PLANY POEZJA PORADY PROZA PRZEMIANY PRZYRODA PUSTYNIA PUSZCZA PUSZCZA AUGUSTOWSKA PUSZCZA BIAŁOWIESKA PUSZCZA BOLIMOWSKA PUSZCZA KNYSZYŃSKA PUSZCZA NIEPOŁOMICKA REFLEKSJE ROŚLINY LECZNICZE WSPOMNIENIA WYPRAWY WĘDRÓWKI PRZEZ ŁÓDZKIE ZACZYTAJ SIĘ! ZDROWIE ZIEMIA ŚWIĘTA ZWYCZAJE Z ŻYCIA LASU ŁÓDZKIE KLIMATY ŻYCIE NIEDOKOŃCZONE

Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Polityka Prywatności

Drogi i bezdroża

Z życia lasu #3. Pożegnanie motyli
Międzyzdroje. Jesienna wędrówka między morzem a lasem
Niebieskie Źródła jesienią, czyli woda moja, wodo, jakżeś szmaragdowa

Wędruj i bądź zdrów

7 sposobów, jak uchronić się przed psami podczas wędrowania
Zdrowo wykąpane w lesie, czyli babskie warsztaty shinrin-yoku
Witamina D dobra dla mózgu

Tu, gdzie śpią zegary

Chwila #4. Kamienny
„Kocie łby” nie są do głaskania
A czasem jestem jak powietrze…

Zmysły i rozmyślania

Las i czas #5. Listopad
FOTOGALERIA już otwarta!
Gniazdo

Moje książki
Regulamin sprzedaży książek
Polityka Prywatności

©2021 Opowieści Wędrowne - Bogumiła Kempińska-Mirosławska alias Filovera

Facebook
Twitter
Instagram
Email

Wyniki wyszukiwania dla:

0

0

Would love your thoughts, please comment.x

()